Wiskunde in het oude Egypte

Oude Egyptische wiskunde is wiskunde die is ontwikkeld en gebruikt in het oude Egypte van ongeveer 3000 tot 300 voor Christus, van het koninkrijk van het oude Egypte tot ongeveer het begin van het Hellenistische Egypte. De oude Egyptenaren gebruikten een getalsysteem om geschreven wiskundige problemen te tellen en op te lossen, vaak met vermenigvuldiging en breuken. Het bewijs van de Egyptische wiskunde is beperkt tot de weinige overgebleven bronnen die op papyrus zijn geschreven. Het is uit deze teksten bekend dat de oude Egyptenaren concepten van geometrie begrepen, zoals het bepalen van het oppervlak en het volume van driedimensionale vormen, nuttig voor architecturale engineering, en algebraïsche concepten zoals de fixed-intercept-methode (Latijn: regula falsi, Nederlands: valse positiemethode) en kwadratische vergelijkingen.

Schriftelijk bewijs van het gebruik van wiskunde met ivoren etiketten gevonden bij Tomb U-j in Abydos dateert van minstens 3200 voor Christus. Blijkbaar werden deze tags gebruikt als tags voor grafgiften en sommige waren gegraveerd met nummers. Verder bewijs van het gebruik van het basis tien-systeem is te vinden in Narmer Macehead, dat de onderwerping van 400.000 ossen, 1.422.000 geiten en 120.000 gevangenen laat zien.

Tekeningen bij Narmer Macehead

Bewijs voor het gebruik van wiskunde in het Oude Rijk (2690-2180 v. Chr.) is schaars, maar sommige conclusies kunnen worden getrokken uit inscripties op de muur bij een mastaba in Meidum, die aanwijzingen geven voor de helling van de mastaba. De lijnen in het diagram zijn één el uit elkaar geplaatst en tonen het gebruik van deze maateenheid.

Gebruik van papyrus

De vroegste echte wiskundige documenten stammen uit de 12e dynastie (circa 1990-1800 v.Chr.). De Moscow Papyrus, de Egyptian Mathematical Leather Roll, de Lahun Mathematical Papyrus, die een veel groter deel uitmaken van de Kahun Papyrus en de Berlin Papyrus 6619-collectie, dateren uit deze periode. De Rhind-papyrus dateert uit de tweede tussenperiode (1650 voor Christus) en zou gebaseerd zijn op een wiskundige tekst die ouder is dan de 12e dynastie.

De Moskouse Mathematical Papyrus en de Rhind Papyrus worden wiskundige probleemteksten genoemd. Ze bestaan ​​uit een reeks problemen met oplossingen. Deze teksten kunnen zijn geschreven door een leraar of een leerling die zich bezighoudt met het oplossen van typische wiskundige problemen.

Een interessant kenmerk van de oude Egyptische wiskunde is het gebruik van eenheidsbreuken.

De Egyptenaren gebruikten enkele speciale notaties voor breuken, zoals 1/2 , 1/3 en 2/3, en in sommige teksten voor 3/4, maar andere breuken worden allemaal geschreven als eenheidsbreuken van de vorm 1/n of sommen van dergelijke eenheidsbreuken.

Schrijvers gebruikten tabellen om hen te helpen met deze breuken te werken. De Egyptische wiskundige leerrol is bijvoorbeeld een tabel met eenheidsbreuken uitgedrukt als de som van andere eenheidsbreuken. De Rhind Papyrus en enkele andere teksten bevatten 2/n-tabellen. Met deze tabellen konden de auteurs elk deel van de 1/n-vorm herschrijven als de som van eenheidsbreuken.

Wiskundige problemen van het Nieuwe Rijk (ca. 1550-1070 voor Christus) worden genoemd in de literaire Papyrus Anastasi I, en landmetingen worden vastgelegd in de Papyrus Wilbour uit de tijd van Ramses III. In het arbeidersdorp Deir el-Medina werden verschillende ostraca (een stuk aardewerk dat als schrijfoppervlak werd gebruikt) gevonden, waarin een recordhoeveelheid modder werd vervoerd toen de graven werden gedolven. – Bron: Wikipedia

📩 26/04/2022 22:10